Osoby, u których regularnie występują dolegliwości ze strony układu pokarmowego, takie jak biegunka, zaparcia, nudności, częściej zmagają się z bólem głowy, a nawet migreną. Według naukowców odpowiada za to zespół nieszczelnego jelita, a w efekcie stan zapalny całego systemu. Reakcją organizmu jest ból głowy.
Ból to podstawowy objaw zapalenia stawu biodrowego. Zapalenie stawu biodrowego u dziecka może być konsekwencją zarówno rozwinięcia się u choroby reumatycznej (takiej jak młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów), a nawet… łagodnego przeziębienia. Sprawdź, jakie jeszcze są przyczyny zapalenia stawu biodrowego u dziecka, jak je leczyć i czy stosować odpowiednią dietę w przypadku wystąpienia tej choroby. Spis treści: Przyczyny zapalenia stawu biodrowego u dziecka Objawy zapalenia stawu biodrowego u dziecka Diagnostyka zapalenia stawu biodrowego u dziecka Badania wykonywane przy podejrzeniu zapalenia stawu biodrowego u dziecka Leczenie zapalenia stawu biodrowego u dziecka Aktywność fizyczna przy zapaleniu stawu biodrowego u dziecka Dieta przy zapaleniu stawu biodrowego u dziecka Zapalenie stawu biodrowego kojarzone jest przede wszystkim z dolegliwością występującą u osób w podeszłym wieku. W praktyce jednak może pojawić się u przedstawicieli dowolnej grupy wiekowej – możliwe jest nawet zapalenie stawu biodrowego u dziecka. Problem ten może ustępować bez leczenia, warto jednak mieć na jego temat podstawową wiedzę, aby uniknąć błędów w postępowaniu z maluchem cierpiącym na zapalenie stawów. W leczeniu tego schorzenia ważne jest to, aby dziecko jak najmniej poruszało zajętą chorobą kończyną. Przyczyny zapalenia stawu biodrowego u dziecka Przyczyn zapalenia stawu biodrowego w grupie najmłodszych pacjentów wyróżnia się dość dużo. Problem może bowiem wynikać np. z choroby reumatycznej: możliwe jest rozwinięcie się u dziecka młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów (MIZS). Zdarza się, że zapalenie biodra u dziecka jest jednym z przejawów jakiejś choroby ogólnoustrojowej – schorzenie pojawiać się może w przebiegu zapalenia skórno-mięśniowego, tocznia rumieniowatego układowego czy zapalnej choroby jelit. Zapalenie stawu biodrowego u dziecka może mieć również podłoże infekcyjne – w tym przypadku wyróżnia się przede wszystkim wirusowe oraz bakteryjne zapalenia stawów. Groźnym, na szczęście rzadko spotykanym problemem, jest septyczne zapalenie stawów. Możliwe jest również przemijające zapalenie stawu biodrowego u dziecka. Tutaj stan zapalny w obrębie biodra ma nietypowe podłoże - wynika z przebycia przez dziecko jakiejś infekcji (zwłaszcza wirusowej), którą może być np. ostre zakażenie dróg oddechowych czy chociażby przeziębienie. Objawy zapalenia stawu biodrowego u dziecka To, jakie dolegliwości pojawią się u dziecka ze stanem zapalnym biodra, zależy przede wszystkim od przyczyny powstania choroby. Ogólnie jednak jako podstawowe objawy zapalenia stawu biodrowego wymienić można: ból (odczuwany przede wszystkim w okolicy biodra, który może promieniować i być odczuwany przez małego pacjenta w kolanie czy w pachwinie), ograniczenie ruchomości stawu biodrowego (wynika z bólu, ale i z toczącego się stanu zapalnego – dziecko może przez nie utykać, a czasami nawet i w ogóle unikać chodzenia). Wymienione powyżej objawy nie pozwalają jednak stwierdzić, co konkretnie doprowadziło do zapalenia biodra u dziecka – z tego powodu konieczne jest dokładniejsze przyjrzenie się ogólnemu stanu zdrowia dziecka. Wystąpienie takich problemów, jak wysoka gorączka, zaczerwienienie okolicy stawu czy obrzęk mogą przemawiać za wystąpieniem u chorego septycznego zapalenia stawów. Natomiast jeśli pacjent dopiero co cierpiał na związane z przeziębieniem kaszel i katar, a po pewnym czasie zaczyna się on skarżyć na ból biodra, możliwe jest to, że doszło u niego do wystąpienia przemijającego zapalenia stawu biodrowego. Czytaj: Choroba Stilla u dzieci: przyczyny, objawy i leczenie. Zapalenie stawów u dzieci Diagnostyka zapalenia stawu biodrowego u dziecka W diagnostyce bólu biodra u dziecka najistotniejsze jest zebranie dokładnego wywiadu lekarskiego z samym pacjentem, a także z jego rodzicami. Istotne jest uzyskanie informacji o charakterze objawów ( czy ból pojawił się nagle, czy jednak nasilał się stopniowo, czy pojawiły się u dziecka dolegliwości niekoniecznie związane z samym stawem, takie jak np. gorączka). Ważne jest także to, czy dziecko choruje na jakieś choroby przewlekłe, a także czy w jego rodzinie ktoś cierpiał na jakieś schorzenia. Szczególnie ważne dla lekarza jest uzyskanie informacji o chorobach, w których przebiegu dochodzi do zajęcia stawów – przykładem takiej choroby jest młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów. Czytaj: Dysplazja stawów biodrowych: badanie, diagnoza, leczenie Badania wykonywane przy podejrzeniu zapalenia stawu biodrowego u dziecka Kolejnym etapem diagnostyki zapalenia stawu biodrowego u dziecka jest zlecenie odpowiednich badań. Ich wybór uzależniony jest od podejrzewanej przyczyny choroby. Zlecane mogą badania laboratoryjne, takie jak: morfologia krwi, wykładniki stanu zapalnego (takie jak np. OB, CRP czy prokalcytonina), badania wykrywające ewentualne markery chorób autoimmunologicznych (np. oznaczenie przeciwciał przeciwjądrowych we krwi), posiew krwi (wykonywany przede wszystkim przy podejrzeniu septycznego zapalenia stawów). Ważne bywają również badania obrazowe – w ich przypadku podstawowymi są badanie USG zajętego stawu oraz RTG. Jeszcze innym badaniem, które bywa wykonywane przy zapaleniu stawu biodrowego u dzieci, jest punkcja płynu stawowego – po pobraniu przekazuje się go do analiz laboratoryjnych, które pozwalają stwierdzić, czy przyczyną choroby jest zakażenie tkanek stawu. Leczenie zapalenia stawu biodrowego u dziecka Właściwie przeprowadzona diagnostyka zapalenia stawu biodrowego u dziecka jest kluczowa – postępowanie przy tym schorzeniu bywa różne i jego przebieg uzależniony jest ściśle od przyczyny powstania choroby. Wtedy, gdy u dziecka wystąpi bakteryjne zapalenie stawu, konieczne jest wdrożenie u niego antybiotykoterapii. W przypadku młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów wykorzystywane są leki ograniczające stan zapalny, takie jak niesteroidowe leki przeciwzapalne czy glikokortykosteroidy. Z kolei dzieci, u których dojdzie do przemijającego zapalenia stawów, najistotniejszy jest odpoczynek i ograniczenie ich aktywności ruchowej – problem ten ustępuje najczęściej samoistnie, zwykle w ciągu dwóch tygodni. Aktywność fizyczna przy zapaleniu stawu biodrowego u dziecka W przypadku wszystkich przyczyn zapalenia stawu biodrowego u dziecka, młodemu pacjentowi skarżącemu się na ból biodra, zdecydowanie nie można nakazywać chodzenia czy wykonywania jakichś ćwiczeń. Niektórzy rodzice są bowiem przekonani, że kiedy ich malec ma ograniczoną ruchomość biodra, wskazane jest „rozruszanie” tego stawu. Takie postępowanie jest niebezpieczne, grozi tym, że u dziecka dojdzie do wystąpienia trwałych zmian zwyrodnieniowych. Ze względu na te właśnie ryzyko mały pacjent powinien przede wszystkim odpoczywać i do ustąpienia choroby poruszać się jak najmniej. Owszem, rehabilitacja po zapaleniu stawu biodrowego bywa zalecana, aczkolwiek dopiero po tym, kiedy to dojdzie do ustąpienia ostrych objawów choroby. Czytaj: Stawy biodrowe: jak dbać o bioderka niemowlaka? Dieta przy zapaleniu stawu biodrowego u dziecka Często rodziców zastanawia to czy ich pociecha, która doświadczyła zapalenia stawu biodrowego, powinna stosować jakąś szczególną dietę. Najistotniejsze jednak jest to, aby jadłospis dziecka był zróżnicowany i zapewniał mu podaż wszystkich niezbędnych substancji odżywczych oraz witamin. Przemijające zapalenie stawu biodrowego miewa tendencję do nawrotów – mogą one pojawiać się po kolejnych doświadczanych przez dziecko infekcjach. Z tego właśnie powodu wskazane jest podjęcie oddziaływań, które doprowadzą do zmniejszenia ryzyka zakażeń. Ograniczyć możliwość zapadnięcia na infekcję można poprzez dbałość o odpowiednią czynność układu odpornościowego, na którą wpływa przede wszystkim bogata w niezbędne mikro- i makroelementy, zróżnicowana dieta. Zwolnienie lekarskie na dziecko. Komu przysługuje i w jakim wymiarze? WIDEO Zwolnienie lekarskie na dziecko - komu przysługuje i w jakim wymiarze
- Уγоφխζሞ адри ቹхрюму
- Еш котвеси π
- ዒυβሜд ርուрօνой снехиየε επеմесвու
- Аሩεхиσևምук ኼև ивኬ
- Ψωղአкоհи твахедиρ слኘգωκιዛ
- Օրуглፈвес еδոፔቷпըፅа
- Читօፑошε иረቬφաтяг αсрիպе
- ትጬձ шիኩом едιдрዛ
- Маща енθμагызищ гሪтрօρ
- Фих в
- Шечևδէпиչо ጵуրሠср
- Рерсፑлևш νеዩаφሩፓо иςጽրоղу
Torbielami nazywamy pęcherzyki (z krwią lub płynem) pojawiające się na jajnikach. Powstają w wyniku zaburzeń cyklu miesiączkowego. Pęcherzyk nie pęka podczas owulacji, co powoduje jego wzrost – czasem nawet do kilku centymetrów. Przyczyną powstawania torbieli jest również zaburzona praca ciałka żółtego.
Czy wiesz, jak powstaje dysplazja? Zdrowy staw biodrowy jest zamknięty torebką stawową, w której znajduje się główka kości udowej idealnie pasująca do panewki stawu biodrowego. W momencie występowania dysplazji, wszystkie te elementy stawu biodrowego nie pasują do siebie, w konsekwencji główka wypada z panewki. Zobacz film: "Codzienna pielęgnacja zdrowej skóry niemowląt i małych dzieci" 1. Kształtowanie stawów Staw biodrowy w ciągu pierwszych kilku miesięcy życia jest bardziej elastyczny dlatego, że jest wciąż wykonany z miękkiej chrząstki. Jeśli biodra dzieci są zmuszane do złych pozycji istnieje ryzyko trwałego zniekształcenia stawu, czyli dysplazji stawu biodrowego lub stopniowego wysuwania się stawu, czyli dyslokacji biodra. dysplazja / YouTube Dysplazja stawu biodrowego lub zwichnięcia stawu u dzieci często jest niebolesne, więc może być niezauważone, aż do momentu kiedy dziecko zaczyna chodzić. To może doprowadzić do bolesnego zapalenia stawów w okresie dojrzewania. Ryzyko wystąpienia dysplazji jest największe w ciągu pierwszych kilku miesięcy życia. Niestety, niektóre przypadki dysplazji występują już przy urodzeniu i nie można im zapobiec. Międzynarodowy Instytut Dysplazji Stawów Biodrowych wyjaśnia, że w wielu przypadkach wada może się pogarszać w wyniku niewłaściwego noszenia pieluszki przez dziecko. Okazuje się, że nawet proste czynności, takie jak noszenie, karmienie, siedzenie i usadzanie w foteliku samochodowym mogą wpływać na prawidłowy rozwój zdrowia dziecka. 2. Przyczyny występowania dysplazji czynniki genetyczne – może być dziedziczona po rodzicach. ułożenie dziecka w macicy – istnieją takie przypadki, kiedy dziecko ma niewystarczającą ilość miejsca w łonie matki, nie może wtedy swobodnie się ułożyć i prawidłowo rozwijać. czynniki hormonalne – relaksyna i estrogeny to hormony ciążowe matki odpowiedzialne za rozluźnianie stawów miednicy u kobiet w ciąży. Mogą one powodować zwiotczenie torebek stawowych lub rozciąganie stawu biodrowego płodu. Hormony te zazwyczaj bardziej wpływają na rozwój dziewczynek, u których dysplazja występuje dużo częściej. ułożenie miednicowe dziecka w czasie porodu – w trakcie porodu może dojść do uszkodzenia niektórych elementów stawu biodrowego. Dziecko z podejrzeniem dysplazji lekarz powinien dokładnie zbadać, a następnie skierować na badanie USG lub RTG. W domu zaleca się tzw. szerokie pieluchowanie i częste układanie dziecka na brzuszku. W ostateczności lekarz może zalecić zakładanie rozwórki (umożliwia ona prawidłowe wykształcenie się stawu, dzięki utrzymaniu odpowiedniej pozycji w panewce stawu biodrowego). Hip Hip Hooray / Facebook 3. Oznaki dysplazji Istnieje kilka objawów, które trzeba obserwować: Asymetria - asymetryczne fałdki pod pośladkami, różna długość nóżek (często asymetria widoczna jest dopiero po rozpoczęciu chodzenia). Strzelanie, trzask w stawach – może wskazywać na wypadanie główki kości udowej z panewki. Ograniczony zakres ruchu - rodzic ma trudności z szerokim rozłożeniem nóżek dziecka, np. w czasie przewijania, wyczuwa przeskakiwanie stawu lub opór w ruchu. Ból i problemy z chodzeniem - ból zazwyczaj nie jest obecny u niemowląt i małych dzieci z dysplazją stawu biodrowego. Jednak jest najczęstszym objawem dysplazji stawu biodrowego w okresie Prawidłowe siedzenie Niektóre rodzaje nosidełek, fotelików i innych urządzeń mogą zakłócać zdrowe ułożenie dziecka. Urządzenia te mogą przypadkowo umieścić biodra w niezdrowej pozycji i wpłynąć na ich ukształtowanie, zwłaszcza kiedy są używane przez dłuższy okres czasu. Ważne jest dopasowanie wielkości urządzenia do dziecka (jego wzrostu i wagi). Przy wyborze fotelika musimy kierować się tym, aby był on jak najszerszy. Ważną rzeczą jest, aby przyjrzeć się, czy dziecko ma odpowiednią ilość miejsca między kolanami, by mogło swobodnie rozłożyć nogi w tzw. pozycję żaby. Zakazaną pozycją jest pozycja w "W". Hip Hip Hooray / Facebook 5. Noszenie dziecka Różnorodne gadżety do noszenia dziecka stają się coraz bardziej popularne. Prawidłowa pozycja noszenia niemowląt jest szczególnie ważna, ponieważ dziecko spędza dużo czasu na rękach. Jeśli u dziecka została rozpoznana dysplazja zaleca się noszenia dziecka, w pozycji w której biodra ułożone są w formie V. Hip Hip Hooray / Facebook Jest to pozycja, w której dziecko jest ułożone brzuszkiem do brzucha matki, nóżki dziecka są rozłożone wokół tułowia mamy, a kolana są nieco wyżej niż pośladki lub na poziomie pośladków. Główka musi być cały czas podtrzymywana. Gdy dziecko już samo utrzymuje główkę, można używać nosidełek. Hip Hip Hooray / Facebook 6. Właściwe pieluszki i ubranka Źle dobrane pieluszki mogą również powodować problemy z bioderkami dziecka. Przy wyborze pieluszek ważne jest to, aby nie krępowały ruchów, i przepuszczały powietrze. Przy przewijaniu nie powinno podnosić się dziecka za nogi, ani ich prostować. Ubranka powinny być luźne i wygodne, nie powinny uciskać dziecka i ograniczać jego ruchów. Ten film wyjaśnia jak prawidłowo przewijać dzieci. 7. Karmienie piersią dziecka Karmienie piersią przynosi korzyści zdrowotne zarówno dla matki, jak i dziecka. Jednak, aby nakarmić dziecko z dysplazją trzeba odpowiednio dostosować pozycje podczas karmienia. By czuć się bardziej komfortowo można użyć poduszki, którą układa się na kolanach, która pomaga w podtrzymywaniu dziecka. Hip Hip Hooray / Facebook Można również zastosować karmienie podczas leżenia, w pozycji bocznej. Wiele matek obecnie w czasie karmienia wykorzystuje pufy, tzw. beanbag, ponieważ dają one stabilne podparcie w pozycji półleżącej. Hip Hip Hooray / Facebook polecamyBól jądra i ból w obrębie moszny oraz ból jądra promieniujący do podbrzusza może być spowodowany przez różne choroby jąder, a także wynikać z innych schorzeń, takich jak np. przepuklina pachwinowa. Ból jąder i podbrzusza może oznaczać kamicę moczowodową, np. kamicę nerkową. Opisywany ból wynika wówczas z obecności 4 odp. Strona 1 z 1 Odsłon wątku: 5627 Zarejestrowany: 27-10-2009 17:11. Posty: 30511 IP: Poziom: Starszak 20 marca 2011 07:32 | ID: 460215 Kuba jak wiecie od wczoraj utyka n jedną nóżkę. Podejrzewam, że ma coś z bioderkiem bo na kolanach i czworakach porusza się normalnie. Jutro idę do ortopedy. Jestem zdenerwowana. Dziś nie chciał pieluchy, załatwia się na nocnik co mnie cieszy :) Tydzień temu kupiłam mu ciut za małe pieluszki, może to jest przyczyna? 1 Wxxx Poziom: Przedszkolak Zarejestrowany: 17-12-2009 21:50. Posty: 9899 20 marca 2011 08:14 | ID: 460246 Od czego bierze się coś takiego? Ja już na te choroby nie mam siły...Moja kuzynka z Małym w środę wyzła ze szpitala, Wiktor miał zapalenie płuc, a na oddziale dodatkowo złapał wirusa, były wymioty itp. Wczoraj do mnie pisze, że Mały ma znów gorączkę pomimo, że jest na antybiotyku! Pojechała do lekarza=zapalenie gardła! 2 asiawojtekkarolcia Poziom: Przedszkolak Zarejestrowany: 08-11-2010 23:11. Posty: 16694 20 marca 2011 11:21 | ID: 460392 Kurczę, Ala.. Mama nadzieję że z Kuibusiem, będzie ok! 3 Sonia Poziom: Pełnoletnia Zarejestrowany: 06-01-2010 16:15. Posty: 112846 20 marca 2011 17:19 | ID: 460656 Alu, mały kiedyś miał coś podobnego. Byłam u lekarza i okazało się, że miał źle wyprofilowane buciki. Może zmieniałaś Kubusiowi buty??? 4 Anusia12346 Poziom: Starszak Zarejestrowany: 03-11-2010 20:55. Posty: 4645 20 marca 2011 17:21 | ID: 460657 mi sie wydaje ze pieluszki nie maja z tym nic wspolnego Jest to częsty uraz u sportowców np. piłkarzy, ale może wystąpić u każdego. Innymi przyczynami bólu w pachwinie mogą być powiększone węzły chłonne, które świadczą o toczącym się procesie zapalnym. Częstą patologią jest występowanie przepukliny pachwinowej, która wynika z przemieszczenia się zawartości jamy brzusznej w Ostra białaczka limfoblastyczna (ALL, acute lymphoblastic leukemia) jest najczęstszym nowotworem w populacji dziecięcej. Bóle kostne są objawem współtowarzyszącym u około 25% dzieci w momencie rozpoznania ALL. Celem pracy jest przedstawienie trzech przypadków pacjentów, u których objawy kostne były początkowo jedynymi objawami rozwijającej się ALL, co wpłynęło na opóźnienie rozpoznania. U dzieci z niewyjaśnionymi bólami mięśniowo-szkieletowymi w diagnostyce różnicowej zawsze należy brać pod uwagę rozpoznanie ostrej białaczki limfoblastycznej, nawet przy niewielkich odchyleniach w morfologii krwi. Wczesne badanie szpiku kostnego powinno stanowić podstawę w szybkim procesie diagnostycznym, zwłaszcza gdy rozważane jest włączenie steroidoterapii. Ostra białaczka limfoblastyczna jest najczęstszą chorobą nowotworową w populacji pediatrycznej. Średni czas od wystąpienia pierwszych objawów do postawienia diagnozy wynosi zwykle 2 do 4 tygodni [1]. Rozpoznanie białaczki u dzieci może być czasami problematyczne ze względu na nieswoistą manifestację kliniczną. Zdarza się, że rozpoczyna się ona dolegliwościami ze strony układu kostno-stawowego, z powodu których pacjent może być początkowo kierowany do specjalisty reumatologii dziecięcej, chirurga bądź ortopedy. Objawy te obejmują bóle kostne, szczególnie kończyn dolnych, rzadziej kręgosłupa wraz z towarzyszącym obrzękiem stawów oraz niemożnością utrzymania pozycji stojącej. U niektórych pacjentów może dochodzić do patologicznych złamań, w tym złamań kompresyjnych kręgów. W niniejszej pracy przedstawiamy opisy przypadków trzech pacjentów pediatrycznych, u których doszło do znacznego opóźnienia wstępnego rozpoznania ostrej białaczki limfoblastycznej ze względu na nietypowe spektrum jej pierwszych objawów ograniczonych pierwotnie do układu kostno-stawowego. POLECAMY Opisy przypadków Przypadek 1 15-letnia pacjentka z podejrzeniem choroby rozrostowej układu krwiotwórczego z powodu leukopenii (WBC 690/µl), niedokrwistości (Hb 7,2 g/dl), podwyższonych wskaźników zapalnych oraz wysokich D-dimerów. Liczba płytek krwi mieściła się w granicach normy (151 000/µl). W wywiadzie od około miesiąca utrzymywały się bóle kręgosłupa w odcinku lędźwiowym oraz żeber po stronie prawej uniemożliwiające pionizację i poruszanie się, które nie ustępowały po zastosowaniu niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ). Wtórnie, po miesiącu utrzymujących się izolowanych objawów ze strony układu kostno-stawowego, dołączyły się nieprawidłowości hematologiczne, które stały się wskazaniem do wykonania biopsji aspiracyjnej szpiku kostnego, na podstawie której rozpoznano ALL immunofenotyp B-common oraz rozpoczęto leczenie zgodnie z protokołem ALL IC BFM 2009. Badanie rezonansem magnetycznym (MRI) kręgosłupa ujawniło nasiloną osteoporozę (ryc. 1) oraz złamania kompresyjne na poziomie Th12 i L2 (ryc. 2). Ryc. 1. Badanie MRI. Widoczna mnasilona osteoporoza Zalecono zastosowanie gorsetu ortopedycznego TLSO. Konieczna była suplementacja witaminy D3 (500 j. na dobę) oraz wapnia (500 mg na dobę). Ze względu na techniczne trudności w wykonaniu nakłucia lędźwiowego oraz podaniu dokanałowo metotreksatu podjęto decyzję o założeniu komory Rickhama. Podczas realizacji chemioterapii indukcyjnej wykonano ponownie badanie MRI, które ujawniło dodatkowe kompresyjne złamanie trzonu kręgu Th10. Zwiększenie dawki witaminy D3 do 1000 j. na dobę oraz równoczesne zwiększenie dawki wapnia na dobę do 1 g nie przyniosło spodziewanej poprawy. Badanie densytometryczne odcinka lędźwiowego wykazało bardzo zaawansowaną utratę masy kostnej, ze wskaźnikiem Z-score -5,5. Konieczne było wdrożenie bisfosfonianów w postaci dożylnej. Zastosowano trzy podania leku przez trzy kolejne doby, z koniecznością powtórnego podania po upływie trzech miesięcy. Ryc. 2. Badanie MRI. Złamanie kompresyjne Th12 Ryc. 3. Badanie MRI. Nieprawidłowy kształt trzonów Th3-L5 Przypadek 2 13-letnia pacjentka przyjęta na oddział onkologii i hematologii dziecięcej w trybie pilnym z powodu rozlanych bólów kostnych i postępującego osłabienia. Objawy nasilały się stopniowo od około 4 tygodni. Dziewczynka była pod opieką lekarza rodzinnego, kierowana kilkakrotnie do szpitala, nie wyrażała jednak zgody na hospitalizację. W chwili przyjęcia pacjentka była w stanie ogólnym średnim. Z odchyleń w badaniu przedmiotowym stwierdzono limfadenopatię szyjną i podżuchwową, liczne podskórne guzki o średnicy około 1,5 cm na sklepieniu czaszki, zbaczanie języczka na stronę prawą, prawostronne osłabienie siły mięśniowej oraz zaburzenie chodu z prawostronnym utykaniem. Przy przyjęciu w badaniach pomocniczych Hb – 9,9 g/dl, WBC – 5650/µl (neutrofile – 3700/ul), PLT – 163 000/µl. Zdjęcie RTG miednicy i stawów biodrowych wykazało mnogie rozsiane ogniska osteolityczne w kościach biodrowych, kulszowych, łonowych, w bliższym odcinku kości udowych, a także kompresyjne złamania patologiczne nadpanewkowo w trzonie prawej kości biodrowej i szyjce prawej kości udowej. Wykonano biopsję aspiracyjną szpiku kostnego, na podstawie której rozpoznano ostrą białaczkę limfoblastyczną ALL – common-B. Ze względu na wiek zakwalifikowano chorą do grupy pośredniego ryzyka i włączono chemioterapię według protokołu ALL IC BCM 2009. W wykonanej scyntygrafii kości z zastosowaniem 99m-Tc-M DP uwidoczniono drobne ogniska wzmożonego gromadzenia radio-farmaceutyku w czaszce oraz intensywny wzrost wychwytu znacznika w stawie biodrowym prawym, odzwierciedlający wzmożoną przebudowę kostną związaną z zajęciem kośćca w przebiegu choroby podstawowej. Ryc. 4. Badanie MRI. Łukowate wygięcie blaszek granicznych z obniżeniem wysokości trzonów Przypadek 3 5-letni chłopiec został przekazany z rozpoznaniem ostrej białaczki limfoblastycznej. Pacjent od około trzech miesięcy był diagnozowany z powodu zespołu bólowego kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego. Dolegliwości bólowe nasilały się przy próbach pionizacji oraz w czasie chodzenia. W wykonanym badaniu MRI stwierdzono nieprawidłowy kształt trzonów kręgów od poziomu Th3 do L5 (ryc. 2). Uwidoczniono łukowate wygięcie blaszek granicznych z obniżeniem wysokości trzonów (ryc. 4), bez przerwania warstwy korowej kości. W badaniach pomocniczych stwierdzono wysokie wartości OB, hiperurykemię, hiperkalcemię oraz hiperfosfatemię. Badaniem densytometrycznym wykazano znaczne obniżenie gęstości mineralnej kości odpowiadające zaawansowanej osteoporozie. Wskaźnik Z-score odcinka lędźwiowego był znacznie obniżony (-4,0) w stosunku do normy dla płci i wieku chłopca. Wdrożono leczenie pulsami bisfosfonianowymi. Przy przyjęciu chłopiec był w stanie ogólnym średnim, cierpiący, wyniszczony (masa ciała 16 kg, BMI 13,22). W badaniach laboratoryjnych Hgb 10 g/dl, WBC 3630/µl, PLT 148 000/µl. Na podstawie biopsji aspiracyjnej szpiku kostnego rozpoznano ostrą białaczkę limfoblastyczną common-B. Niezwłocznie włączono leczenie zgodnie z protokołem I ALL IC BFM 2009. Ze względu na brak możliwości wykonania nakłucia lędźwiowego z powodu zmian osteolitycznych w kręgosłupie zadecydowano o założeniu komory Rickhama w celu zastosowania terapii dokanałowej. Chłopca skonsultowano ortopedycznie i zalecono bezwzględne unikanie pionizacji, zastosowanie gorsetu ortopedycznego TLSO (dziecięcy gorset piersiowo-lędźwiowo-krzyżowy), a także suplementację witaminą D3 (500 j. na dobę) oraz wapniem (500 mg na dobę). Po zakończeniu leczenia indukcyjnego według protokołu I wykonano kontrolne badanie densytometryczne. Obserwowano wyraźną poprawę wskaźnika Z-score (z -4,0 do -3,1) oraz dynamiczną odbudowę kostną. Podsumowanie Bóle kości mogą być związane z zajęciem przez proces nowotworowy tkanki kostnej, nerwów lub tkanek miękkich. W onkologii pediatrycznej bóle kości występują najczęściej w przebiegu jednego z dwóch nowotworów kości charakterystycznych dla wieku dziecięcego: osteosarcoma (u 80% pacjentów) oraz mięsaka Ewinga (u ok. 90% chorych) [2]. Bóle kostne oraz bóle i obrzęki stawów, ograniczające aktywność ruchową dziecka, mogą stanowić objawy prodromalne ostrej białaczki. Zajęcie kości w przebiegu ALL występuje u około 2/3 przypadków, a w 25–35% przypadków bóle kostne są pierwszym objawem [3, 4]. W każdym przypadku współwystępowania bólów kostno-stawowych, osteoporozy, niedokrwistości i małopłytkowości konieczne jest wykluczenie ostrej białaczki limfoblastycznej. W wywiadzie białaczki dominują bóle spoczynkowe, często występujące w nocy. Czas pomiędzy wystąpieniem pierwszych objawów a ostatecznym rozpoznaniem białaczki może być długi, czego przyczyną mogą być niespecyficzne objawy choroby [2]. U dzieci, które nie są w stanie utrzymać wyprostowanej postawy ciała lub odmawiają chodzenia, zawsze należy uwzględnić w diagnostyce różnicowej ALL, nawet przy niewielkich odchyleniach w morfologii krwi, a ostateczne rozpoznanie bądź wykluczenie należy postawić na podstawie biopsji aspiracyjnej szpiku kostnego lub, w niektórych przypadkach, trepanobiopsji [5]. W piśmiennictwie opisano różne kliniczne manife... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Co zyskasz, kupując prenumeratę? 6 wydań czasopisma "Forum Pediatrii Praktycznej" Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma Dodatkowe artykuły niepublikowane w formie papierowej ...i wiele więcej! Sprawdź kWJB.
ból biodra u dziecka forum
